klocki
Domy i Agroturystyka

Buldog angielski

Posted on Maj 16th, 2022 by

Buldog angielski jest psem wzbudzającym respekt swoją potężną posturą, ale jednocześnie uśmiech na twarzy – ze względu na swój niezdarny sposób chodzenia. Dzięki swojej cierpliwości i flegmatyczności zyskał miano psiej niańki. Nie można jednak zapominać, że jest to rasa mająca liczne problemy zdrowotne od urodzenia i niezmiernie często trafiająca do lekarzy weterynarii.
Angielski buldog może być mylnie kojarzony z buldogiem francuskim. Jednak mimo wspólnego przodka i podobnych nazw te dwie rasy niewiele mają ze sobą wspólnego. Oprócz widocznych różnic w wyglądzie i proporcjach ciała, odmienne mają także charaktery. Poznaj dokładniej usposobienie i wzorzec doga angielskiego – niegdyś, w co trudno uwierzyć, wykorzystywanego do walk z bykami.

 

Szczeniak buldoga angielskiego.

 

Historia doga angielskiego

Buldogi angielskie uznawane są za symbol Wielkiej Brytanii i cieszą się tam ogromną renomą. Są jedną z najstarszych tamtejszych ras. Ich populacja nie jest jednak liczna.

Przodkiem buldoga angielskiego oraz buldoga francuskiego jest staroangielski buldog pochodzący od starożytnego psa babilońskiego. Molos ten dał on początek wszystkim rasom psów bojowych. Około VI wieku p.n.e. psy te zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii, gdzie były luźno krzyżowane z tamtejszymi psami. Na przestrzeni lat zaczęły się kształtować dwie grupy psów wywodzących się od molosa – buldogi oraz mastify. Wszystkie one cechowały się zawziętością i niskim progiem tolerancji i dużą odwagą. Jednak mastify były znacznie większe i masywniejsze od buldogów.

Psy bojowe wykorzystywane były do walk na arenach, polowań na dzikie zwierzyny, a nawet do pilnowania niewolników. Wszystkie te zadania mocno ukorzeniły się i wryły we wzorzec zachowań tych ras psów.

Do roku 1835 zarówno buldogi jak i mastify były uczestnikami walk z bykami, które były rozrywką państwową i przyciągały na widownie miliony Anglików. Zakazanie walk były momentem przełomowym w kształtowaniu się rasy. Agresywne i nieobliczalne zachowania psów nie były już tak pożądane i hodowcy rozpoczęli krzyżowania ze spokojniejszymi psami. Wieloletnie prace hodowlane całkowicie odwróciły wzorzec charakteru buldogów angielskich, dając psy cierpliwe i spokojne. Nadal jednak niezmiernie ważny jest odpowiedni dobór par do rozrodu, dlatego pewne są jedynie psy z hodowli zrzeszonych w Związkach Kynologicznych. Wszystkie inne źródła nie dają gwarancji zrównoważonego charakteru doga angielskiego.

 

Samiec buldoga angielskiego dorosły.

Tags:
Categories: pies-Buldog angielski

Golden Retriever

Posted on Maj 16th, 2022 by

Golden Retriever – charakterystyka

 

Golden retriever to rasa psa, najbardziej znana jako towarzysz dla dzieci, osób niewidomych, psi terapeuta, pomocnik policji i służb ratunkowych. Łagodny, ułożony, zawsze chętny do zabawy.

Patrząc na usposobienie tego kochanego psiaka, może dziwić, że został wyhodowany, by polować na dzikie ptactwo. W końcu obecnie znamy go jako niezwykle przyjaznego towarzysza rodziny.

 

Pochodzenie rasy Golden Retriever

 

Początki rasy sięgają XIX wieku, kiedy to w 1864 roku sir Dudley Marjoribanks zakupił od pewnego szewca żółtego wavy-coated-retrievera. Pies ten jako jedyny z miotu urodził się z żółtym umaszczeniem. Lord rozpoczął hodowlę, mającą na celu rozwinięcie doskonałego psa aportującego do polowań na dzikie ptactwo.

Lord Marjoribanks skrzyżował Nous (tak nazywał się kremowy samiec odkupiony od szewca)  z suczką Belle, rasy tweed water spaniel. To właśnie dzięki skrzyżowaniu z tweed water spanielami, obecne goldeny tak bardzo lubią wodę i uwielbiają aportować.

Marjoribanks przez kolejne 20 lat krzyżował potomków Belle i Nous z Tweed Water Spanielami, Bloodhoudami i seterami irlandzkimi. To właśnie z tych krzyżówek wykształcił się obecnie nam znany golden retriever.

 

Wygląd Golden Retrievera

 

Psy tej rasy osiągają w kłębie:

56-61 cm (psy)

51-56 cm (suki)

Natomiast standardowa waga oscyluje w granicach:

29-45 kg (psy)

24-29 kg (suki)

Goldeny występują w dwóch liniach hodowlanych: angielskiej (Europejskiej) i amerykańskiej (pochodzącej z USA).

Psiaki z linii angielskiej mają żółte lub kremowe umaszczenie, a ich sierść jest prosta lub falowana. Z kolei czworonogi z linii amerykańskiej mają szerszą gamę kolorów umaszczenia: od złotej po brązową, czy czekoladową. Budowa ciała goldenów z linii amerykańskiej jest drobniejsza w porównaniu do linii amerykańskiej.

Golden Retiever cena

 

Cena zdrowego szczeniaka tej rasy wynosi około 3 000 zł. Tak jak w przypadku pudli i wszystkich innych psiaków, warto mieć się na baczności i dokładnie sprawdzić hodowlę z jakiej pies pochodzi, a także, czy wybrany hodowca przeprowadził kontrole zdrowotne i wykonał szczepienia. Polecam również zapytać o zdrowie rodziców i dziadków psiaka. Jeśli hodowca jest rzetelny, nie powinno być problemu z przedstawieniem wyników badań starszych pokoleń.

Zdrowy szczeniak ze sprawdzonej hodowli to wiele lat radości dla niego, Ciebie i Twojej rodziny, nie mówiąc o niższym prawdopodobieństwie wystąpienia chorób. Długość życia czworonoga ze sprawdzonej hodowli wynosi średnio od 12 do 16 lat.

 

Pielęgnacja Goldena

 

Pielęgnacja goldenów nie powinna przysparzać wielu problemów, natomiast bardzo ważne jest regularne wyczesywanie jego sierści. W zależności od potrzeb, powinno się to robić mniej więcej dwa razy w tygodniu, a w okresie linienia codziennie, by wyczesać nadmiar podszerstka, kurz i drobne zabrudzenia.

Szczotka powinna mieć proste i gładko zakończone ząbki, tak, by nie plątała i nie wyrywała sierści.

Nie częściej niż na 2-3 miesiące powinniśmy też zafundować psiakowi kąpiel. Oczywiście czasami trzeba zrobić to częściej, szczególnie, kiedy wróci naprawdę mocno zabrudzony po spacerze. Lepiej jednak nie przesadzać z częstotliwością kąpieli, ponieważ naruszenie naturalnej warstwy lipidowej grozi alergiami i infekcjami skórnymi.

Psy tej rasy tracą naprawdę dużo sierści. Sierść będzie wszędzie, a szczególnie w miejscach, w których zupełnie się jej nie spodziewasz. Dlatego jeśli nie jesteś gotowy, by na te kilkanaście lat poświęcić się codziennemu sprzątaniu jej nadmiaru z wszystkich zakamarków, lepiej będzie zastanowić się nad inną rasą.

Golden retrievery mają tendencje do tycia. Należy zwrócić więc szczególną uwagę na ich poprawne żywienie. Wiele producentów oferuje specjalne karmy dedykowane tej rasie psów.

 

Zdrowie Goldena Retrievera

 

Goldeny są z reguły zdrowymi psiakami, jednak zwiększenie ich popularności przyniosło negatywne skutki. Niektórzy hodowcy krzyżowali psiaki w bardzo nieprzemyślany sposób, co doprowadziło do powstania chorób, na które niestety przedstawiciele tej rasy często cierpią.

Do popularnych chorób należą:

Dysplazja stawu biodrowego

Dysplazja stawu łokciowego

Epilepsja

Nadwaga

Cukrzyca

Zmętnienie soczewki oka

Postępujący zanik siatkówki

 

Goldeny posiadają status rasy pracującej, co oznacza, że właściciele powinni zapewnić im odpowiednią ilość ćwiczeń fizycznych, a także zabierać na codzienne, długie spacery, najlepiej do lasu, czy okolic podmiejskich. Warto pamiętać, że uwielbiają wodę. Nie musi być czysta, nie musi być głęboka. Błoto też jest wspaniałą okazją do wytaplania się po sam czubek głowy, dlatego istnieje naprawdę małe prawdopodobieństwo, że psiak wróci do domu w takim stanie czystości, w jakim z niego wyszedł. Niewystarczająca dawka ruchu w połączeniu z niepohamowanym apetytem są ogromną bolączką tej rasy, prowadzą do nadwagi, która przyczynia się do przedwczesnej śmierci czworonogów.

 

 Golden Retriever wszedł do jeziora pośród gór. Goldeny uwielbiają wodę i jak tylko mogą to do niej wskakują.

 

Tags:
Categories: pies-Golden Retriever

Cavalier King Charles Spaniel

Posted on Maj 16th, 2022 by

Nazwa Cavalier wywodzi od największych miłośników tych psów w ówczesnych czasach – króla Karola I oraz Karola II. Cavaliery były powszechnie trzymanymi przez arystokrację psami. Właściwie każda dama posiadała takiego. Te małe, radosne pieski o pięknej i gęstej sierści miały ogrzewać ręce i kolana kobiet. Zabawiały i cieszyły oczy na królewskich dworach. Towarzyszyły również królom i szlachcie w polowaniach na małe gryzonie i ptactwo.

Na początku XIX bardzo popularne stały się inne małe psy do towarzystwa, m.in. mopsy, pekińczyki, maltańczyki. Krzyżowanie z nimi Cavalierów zakończyło się zmianą wizerunku spanieli – ich kufa została mocno skrócona, skalp wyrównany, oczy mocno się powiększyły i stały się wyłupiaste. Dopiero w latach 20. XX narodziła się chęć powrotu do początkowego wyglądu Cavalierów, w tym celu szukano i łączono psy w oryginalnym typie. W 1928 roku opracowano wzorce obu ras – odtworzonego spaniela (Cavalier King Charles Spaniel) oraz spaniela o krótkim pysku i płaskiej kufie (King Charles Spaniel). Do Polski ta rasa zawitała w latach 70. XX wieku, jednak pierwsze narodzone w Polsce szczenięta były w 1981 roku.

Biało - rudy cavalier stoi na trawie. Widać całą sylwetkę, pies zapięty jest na smyczy.

Sylwetka King Charles Spaniela

Niewielkich rozmiarów spaniele swój obecny wygląd zawdzięczają odratowaniu rasy na początku XX wieku. Cavalier jest psem pełnym wdzięku, przechadzającym się z gracją arystokraty. Jego masa ciała nie powinna przekraczać 8 kg. Mała głowa ma właściwie płaski stop i czaszkę między uszami. Duże, szeroko rozstawione oczy powinny być ciemnej pigmentacji, równe i okrągłe. Ozdobą Cavaliera są jego uszy – długie z gęstym, lejącym włosem. Psy tej rasy mają dosyć duże fafle, które nadają uśmiechniętego wyrazu pyska. Wraz z czarnym, okrągłym nosem tworzą bardzo pozytywny obraz. Sylwetka Cavaliera wpisana jest w prostokąt, grzbiet musi być prosty, ogon stanowi jego przedłużenie. Proste łapy zakończone są łapciami, mocno owłosionymi. W niektórych krajach ogony Cavalierów są kopiowane, jednak nie więcej niż o 1/3 długości.

Cavaliery  maja piękny, jedwabisty włos, układający się w pióra. Sierść długa. Nie dopuszczalne są loki. Spaniele te mogą występować w czterech rodzajach umaszczeń: cały rudy (bez znaczeń innego koloru), czarne podpalane (bez znaczeń innego koloru), tricolor (białe i czarne łaty na kasztanowo-rudym tle) oraz blenheim (kasztanowo-rude łaty na biało-perłowym tle, bardzo pożądana biała plama w kształcie rombu między uszami).

 

 

Pielęgnacja Cavaliera

Psy tej rasy wymagają regularnego i dokładnego czesania swojej sierści. Maja tendencję do mimowolnego  zbierania wszystkiego na spacerach, dlatego po dłuższej wędrówce szczególnie ważne jest dogłębne przejrzenie psa i usunięcie z niego zanieczyszczeń.

Kąpiele Cavalierów należy wykonywać w miarę potrzeby, najlepiej do tego celu używać szamponów nawilżających, do długiej sierści. Zarówno przed jak i po kąpieli zaleca się wyczesanie psa i usuniecie nadmiaru podszerstka. Do tego celu dobrze sprawdzą się pudlówki z długimi zębami oraz zgrzebła do usunięcia kołtunów. W pielęgnacji szczególną uwagę należy zwrócić na uszy, które bardzo często się kołtunią i brudzą. Można podstrzyc łapcie, aby się tak nie brudziły i nie znosiły wszystkiego do mieszkania.

Cavaliery w lato mocno linieją. W tym okresie należy zwiększyć częstotliwość czesania, można wspomóc się furminatorem, aby szybciej i sprawniej usunąć nadmiar podszerstka.

W celu lepszej higieny uszu tych spanieli można regularnie usuwać im włosy z uszu. Nie można zapominać o przycinaniu pazurów, aby nie dopuścić do ich przerostu.

 

Cavalier o umaszczeniu tricolor - biało, kasztanowo, czarny

 

Tags:
Categories: pies-Cavalier King Charles Spaniel

mops

Posted on Maj 16th, 2022 by

Mały pies o wielkim sercu, przyjaznym usposobieniu i skorej do zabaw naturze. Sprawdź czym jeszcze wyróżnia się mops i czy być może jest to pies idealny dla Ciebie?

Mops to charakterystyczny, mały molos, który w Polsce cieszy się dużą popularnością. Zresztą wyjątkowy urok mopsa od wieków jest doceniany przez artystów i do dziś nie trudno znaleźć przedstawicieli tej rasy w sztuce, filmie czy animacjach. Przeczytaj informacje o tej rasie i daj się oczarować.

 

Mopsy są małymi, ale bardzo popularnymi psami w Polsce. Pochodzą z Chin.

Mops – historia rasy

Mopsy to psy o bardzo bogatej historii. Wzmianki o mopsach znajdziemy już u Konfucjusza (551 r. p.n.e.), który pisze o małych, krótkonosych psach, wożonych na polowania. Za ich przodków uważa psy z Dalekiego Wschodu występujące pod nazwą „Lo-chiang-sze” lub „Lo-sze” z 1000 r. p.n.e.! W X wieku p.n.e. w Chinach żyły trzy typy psów – pekińczyk, lwi piesek i krótkowłosy Lo-Sze. Do Europy mopsy trafiły dopiero w XVI wieku, ale od razu zyskały popularność i wielokrotnie były natchnieniem dla artystów – nie trudno znaleźć ich podobizny na obrazach np. na obrazie „Młoda dama w łodzi z Mopsem” namalowanym przez Jamesa Tissota w 1870 r. lub na portrecie Księżniczka Ekaterina Dmitriewna Golitsyna z Mopsem namalowanym przez Louis Michel van Loo w 1759 r.
W pierwszej polskiej książce kynologicznej z 1893 r. – „Pies jego gatunki, rasy, wychowanie, utrzymanie, użytki, układanie, choroby i leczenie” Stanisław Rewiński pisze o mopsie „Mops gruby, krępy, opasły, z krótką, śmiesznie do góry zadartą mordą, z okrągłym i szerokim łebkiem, z uszkami sterczącymi do góry i w końcach tylko zwisłemi, z krótkim, zakręconym i na grzbiet zadartym ogonkiem, maści czarniawej na grzbiecie i zupełnie czarnej na pyszczku i policzkach, o chrapliwym glosie, zastąpił dzisiaj charcika i bardzo się upowszechnił, chociaż przed kilkunastu laty stanowił prawdziwą rzadkość”.

 

Mops – sylwetka

Mops posiada krępe, zwarte ciało i krótką, tępą, kwadratową kufę. Powinien być mocno umięśniony, ale nie otyły. Oczy ciemne, stosunkowo duże, okrągłe; łagodne i zatroskane w wyrazie. Nos ciemny. Uszy cienkie, małe, delikatne w dwóch odmianach albo małe, zwisające, załamane i odchylone do tyłu, uwidaczniając wnętrze ucha, albo załamane ku przodowi, końce przylegają do czaszki i zakrywają wnętrze ucha. Charakterystyczny u mopsów jest ogon – wysoko osadzony, ciasno skręcony, przylegający do biodra – może być nawet podwójnie skręcony.

Sierść mopsa jest delikatna, gładka, miękka, krótka i błyszcząca. Maści srebrnej, brzoskwiniowej, płowej lub czarnej o wyraźnych znaczeniach i ciemnej masce.

 

Sylwetka mopsa wpisana jest w kwadrat, uszy mogą być podwinięte do tyłu lub do przodu, ogon najlepiej dwukrotnie zwinięty. Mops waży od 6 do 8 kg.

Tags:
Categories: pies-mops

owczarek niemiecki

Posted on Maj 16th, 2022 by

Owczarek niemiecki to pies niezwykle inteligentny, energiczny, posłuszny, bardzo odważny, mocno przywiązany do opiekuna. Bardzo lubi bawić się i aktywnie spędzać czas na dworze. Średnia długość życia owczarków niemieckich wynosi 10–13 lat. Występuje w odmianie długo- i krótkowłosej.

Owczarek niemiecki to bardzo popularny pies. Jest nie tylko znakomitym kompanem do towarzystwa, ale i korzysta się z jego pomocy w terapii, policji czy ochronie. Wykazuje zazwyczaj łagodność i cierpliwość wobec dzieci. Uwielbia ruch i potrzebuje go sporo. Ważne jest prawidłowe odżywienie owczarka, bo jest sporym łakomczuchem.

 

Owczarki niemieckie należą do sekcji psów stróżujących, idealnie współpracują z ludźmi i lubią naukę nowych rzeczy.

 

Owczarek niemiecki – historia rasy

Owczarek niemiecki w klasyfikacji FCI przydzielony został do grupy 1 (owczarki i inne psy pasterskie). Jego protoplaści żyli prawdopodobnie już w VII w. na terenie Niemiec. Jednak początek rasy, jaka znana jest obecnie, wiąże się z osobą Maxa von Stephanitza – niemieckiego hodowcy, który przyczynił się do jej kształtowania i rozpowszechnienia w drugiej połowie XIX w. Niegdyś ich głównym zadaniem był wypas i strzeżenie owiec oraz domostwa. Dziś owczarki niemieckie uważa się za najbardziej popularne psy na świecie i wykorzystuje jako zwierzęta obronne i pomoc dla służb mundurowych. Dodatkowo świetnie sprawdzają się w charakterze tropiciela, przewodnika, pomocy osobom niepełnosprawnym.

 

 

Owczarek niemiecki – sylwetka

Jak wygląda owczarek niemiecki? Psy tej rasy są dość spore. Dorosłe osobniki żeńskie uzyskują 55–60 cm wysokości i 22–32 kg, a męskie 60–65 cm wysokości i 30–40 kg. Mają mocną i harmonijnie zbudowaną sylwetkę, a cechą typową jest opadająca linia grzbietu. Najczęściej spotyka się owczarki niemieckie czarne. Możliwe jest też ubarwienie szare, jasnoszare, czarne z podpalaniem w czerwonawym, żółtym, płowym odcieniu. Owczarka niemieckiego białego uznaje się za niezgodnego z oficjalnie przyjętym wzorcem. Jeśli chodzi o długość sierści, wyróżnia się dwie odmiany. Są to owczarek niemiecki długowłosy i krótkowłosy. Pierwszy dopiero w 2011 r. został oficjalnie uznany za możliwy wzorzec. W obu przypadkach jest podwójna szata, w której wyróżnia się włos okrywowy i podszerstek. W odmianie krótkowłosej włos okrywowy jest prosty, twardy w dotyku i przylegający, a w długowłosej odstający, miły w dotyku i długi. W opisie owczarka niemieckiego należy wspomnieć o oczach, które najlepiej, aby były możliwie najciemniejsze, bowiem oficjalny wzorzec nie uwzględnia jasnych.

 

Bardzo popularna rasa psów - owczarki niemieckie bardzo lubią ruch na świeżym powietrzu. Są towarzyskie i lojalne.

Tags:
Categories: pies-owczarek niemiecki