Nazwa Cavalier wywodzi od największych miłośników tych psów w ówczesnych czasach – króla Karola I oraz Karola II. Cavaliery były powszechnie trzymanymi przez arystokrację psami. Właściwie każda dama posiadała takiego. Te małe, radosne pieski o pięknej i gęstej sierści miały ogrzewać ręce i kolana kobiet. Zabawiały i cieszyły oczy na królewskich dworach. Towarzyszyły również królom i szlachcie w polowaniach na małe gryzonie i ptactwo.
Na początku XIX bardzo popularne stały się inne małe psy do towarzystwa, m.in. mopsy, pekińczyki, maltańczyki. Krzyżowanie z nimi Cavalierów zakończyło się zmianą wizerunku spanieli – ich kufa została mocno skrócona, skalp wyrównany, oczy mocno się powiększyły i stały się wyłupiaste. Dopiero w latach 20. XX narodziła się chęć powrotu do początkowego wyglądu Cavalierów, w tym celu szukano i łączono psy w oryginalnym typie. W 1928 roku opracowano wzorce obu ras – odtworzonego spaniela (Cavalier King Charles Spaniel) oraz spaniela o krótkim pysku i płaskiej kufie (King Charles Spaniel). Do Polski ta rasa zawitała w latach 70. XX wieku, jednak pierwsze narodzone w Polsce szczenięta były w 1981 roku.
Sylwetka King Charles Spaniela
Niewielkich rozmiarów spaniele swój obecny wygląd zawdzięczają odratowaniu rasy na początku XX wieku. Cavalier jest psem pełnym wdzięku, przechadzającym się z gracją arystokraty. Jego masa ciała nie powinna przekraczać 8 kg. Mała głowa ma właściwie płaski stop i czaszkę między uszami. Duże, szeroko rozstawione oczy powinny być ciemnej pigmentacji, równe i okrągłe. Ozdobą Cavaliera są jego uszy – długie z gęstym, lejącym włosem. Psy tej rasy mają dosyć duże fafle, które nadają uśmiechniętego wyrazu pyska. Wraz z czarnym, okrągłym nosem tworzą bardzo pozytywny obraz. Sylwetka Cavaliera wpisana jest w prostokąt, grzbiet musi być prosty, ogon stanowi jego przedłużenie. Proste łapy zakończone są łapciami, mocno owłosionymi. W niektórych krajach ogony Cavalierów są kopiowane, jednak nie więcej niż o 1/3 długości.
Cavaliery maja piękny, jedwabisty włos, układający się w pióra. Sierść długa. Nie dopuszczalne są loki. Spaniele te mogą występować w czterech rodzajach umaszczeń: cały rudy (bez znaczeń innego koloru), czarne podpalane (bez znaczeń innego koloru), tricolor (białe i czarne łaty na kasztanowo-rudym tle) oraz blenheim (kasztanowo-rude łaty na biało-perłowym tle, bardzo pożądana biała plama w kształcie rombu między uszami).
Pielęgnacja Cavaliera
Psy tej rasy wymagają regularnego i dokładnego czesania swojej sierści. Maja tendencję do mimowolnego zbierania wszystkiego na spacerach, dlatego po dłuższej wędrówce szczególnie ważne jest dogłębne przejrzenie psa i usunięcie z niego zanieczyszczeń.
Kąpiele Cavalierów należy wykonywać w miarę potrzeby, najlepiej do tego celu używać szamponów nawilżających, do długiej sierści. Zarówno przed jak i po kąpieli zaleca się wyczesanie psa i usuniecie nadmiaru podszerstka. Do tego celu dobrze sprawdzą się pudlówki z długimi zębami oraz zgrzebła do usunięcia kołtunów. W pielęgnacji szczególną uwagę należy zwrócić na uszy, które bardzo często się kołtunią i brudzą. Można podstrzyc łapcie, aby się tak nie brudziły i nie znosiły wszystkiego do mieszkania.
Cavaliery w lato mocno linieją. W tym okresie należy zwiększyć częstotliwość czesania, można wspomóc się furminatorem, aby szybciej i sprawniej usunąć nadmiar podszerstka.
W celu lepszej higieny uszu tych spanieli można regularnie usuwać im włosy z uszu. Nie można zapominać o przycinaniu pazurów, aby nie dopuścić do ich przerostu.
